آروماتراپی ، رایحه درمانی چیست ؟
آروماتراپی ، رایحه درمانی
آروماتراپی یا رایحه درمانی یک روش جامع درمانی است که از عصاره های گیاهی طبیعی برای ارتقا سلامتی و رفاه استفاده می کند، که به این روش درمان به وسیله روغن های کاربردی نیز گفته می شود. رایحه درمانی از روغن های کاربردی معطر برای بهبود سلامت جسم، روح و روان استفاده می کند که این روش هم سلامت جسمی و هم سلامت عاطفی را افزایش می دهد. رایحه درمانی هم به عنوان یک هنر و هم به عنوان یک علم شناخته شده است. اخیرا آروماتراپی در زمینه های علمی و پزشکی بسیار مطرح شده است.
تاریخچه آروماتراپی ، رایحه درمانی
انسان ها از رایحه درمانی ( آروماتراپی ) برای هزاران سال استفاده کرده اند.
فرهنگ های باستانی در چین، هند، مصر و تمدن های دیگر از ترکیبات معطر گیاهان حتی در مومیایی کردن و روغن ها استفاده می کنند. این مواد طبیعی برای اهداف پزشکی و مذهبی استفاده می‌شد. تقطیر روغن های کاربردی در قرن دهم به پارسیان نسبت داده می‌شود، هر چند ممکن است این عمل مدت ها قبل از این مورد استفاده بوده باشد. اطلاعات مربوط به تقطیر اسانس در قرن شانزدهم در آلمان منتشر شد. پزشکان فرانسوی در قرن نوزدهم توانایی روغن های کاربردی را در معالجه برخی از بیماری ها تشخیص دادند.
رایحه درمانی به دوران ماقبل تاریخ بر میگردد که از گیاهان به عنوان ضد عفونی کننده و یا طعم دهنده غذا استفاده می‌شد. شواهد نشان میدهد که قرن هاست که تمدن ها از گیاهان برای اهداف دارویی، آشپزی و آرایشی استفاده می کنند.
مصری ها: مصریان در مراحل مومیایی از رزین ها و روغن های گیاهی استفاده می کردند. از مرمکی در حین مومیایی کردن استفاده می‌شد و شیشه های کندر نیز در مقبره ها پیدا شده است. بخور مصریان شامل روغن های معطر مانند سرو کوهی، کندر، مرمکی، علف لیمو و هل بود. کندر و مرمکی به قدری مورد توجه قرار گرفتند که در بعضی موارد ارزش آنها بیشتر از طلا بود.
چین و هند: هر دو کشور چین و هند دارای سابقه طولانی در استفاده از گیاهان به عنوان دارو هستند. پزشکان چینی از چوب صندل برای درمان وبا استفاده کردند. اولین اسناد ثبت شده به نام امپراتوری زرد برای پزشکی داخلی به بیش از دو هزار سال قبل از میلاد مسیح بر می گردد. امروزه در سراسر جهان از گیاهان دارویی طب چینی تا ماساژ شیاتسو استفاده می شود. داروهای گیاهی سنتی هند داروی آیورودا، برای درمان کل بدن، جسم، روح و روان است. تاریخ به ما نشان می دهد که هندی ها چوب صندل را برای ترمیم زخم‌ها استفاده می کرده و همچنین برای آئین های جن گیری می سوزانده است.
دوران باستان: یونانیان باستان بسیاری از دانش خود را در مورد استفاده از گیاهان در دارو از مصریان به دست آوردند. پزشک یونانی بقراط از بابونه به عنوان راهی برای کاهش درد استفاده کرد. ماساژ روزانه با گیاهان معطر را برای سلامتی عمومی توصیه کرد. جالینوس روغن سرو را برای کاهش مشکلات معده توصیه کرد.
قرون وسطی و ایران: در این دوران پزشک و فیلسوف ایرانی ابن سینا روند تقطیر را کشف کرد، نه تنها داروهای او در پزشکی گذشته و حال شناخته شده است بلکه دستورالعمل های مفصلی را در مورد ماساژ و نحوه استفاده از گیاهان و روغن های کاربردی برای سلامتی به ثبت رسانده است.
شوالیه های اروپایی که از جنگ های صلیبی بازگشتند و اطلاعات و مزایای استفاده از گیاهان را برای درمان بیماریها به ارمغان آوردند. از ترنج در طب قومی ایتالیا و انگلستان، از کندر، بنجامین و مریم گلی برای بیماری های تنفسی و پوستی استفاده می‌شد.
گاتفوسه در طول جنگ جهانی اول به درمان سربازان با روغن های کاربردی در بیمارستان های نظامی ادامه داد. وی شروع به تحقیق و آزمایش با استفاده از روغن های کاربردی کرد و یافته های خود را در سال ١٩٢٨ در یک مقاله علمی منتشر کرد. اینجا اصطلاح رایحه درمانی برای اولین بار استفاده شد.
یک بیوشیمیست اتریشی، مارگرویت موری متوجه شد وقتی که روغن های کاربردی را روی پوست قرار می دهد، روغن ها جذب می شود. موری درمان های ماساژ را با استفاده از روغن های کاربردی به انگلستان آورد و در سال ١٩۶١ کتاب راز زندگی و جوانی منتشر شد که پیشگام استفاده مدرن از روغن های کاربردی در ماساژ بود.
